Anahtar Fark: Yalnız olmak, bir insanın yalnızca kendisiyle olmaktan memnun olduğu pozitif bir zihinsel durumdur. Yalnız olmak, bir insanın yalnız kaldığı için üzgün ve üzgün hissettiği olumsuz bir zihinsel durumdur. Yalnız olmak, bir insanın kendini sakinleştirebileceği, toparlanabileceği ve genel olarak kendilerini çözebileceği durumdur. Yalnız olmak, bir insanın hayatındaki belli bir durumdan kaynaklanan, onları hoşnutsuzluktan veya kalbi kırılan bir durumdur.

Yalnız olmak ve yalnız olmak herkes için iki farklı düşünce şeklidir. İki insan için asla aynı değiller. Birçok insan her ikisini de aynı şekilde karıştırır; ancak onlar değil. Bu terimleri birbirinden ayırmaya çalışmakla ilgili problem, bir kişinin şu anda nasıl hissettiğine bağlı olarak genellikle bireysel yorumlara açık olmasıdır. Birçok uzman, yalnız olmanın daha olumlu bir duygu olduğunu, yalnız olmanın olumsuz olduğunu iddia ediyor.

Herhangi bir his genellikle bir insanı belli bir şekilde hissetmesini sağlayan çeşitli senaryolarla desteklenir. Kişinin gördüğü, duyduğu, hissettiği bir şey olabilir. Duygular, beynin belirli bir duruma cevaben ürettiği hormonların bir yan ürünüdür. Benzer şekilde, yalnız olmak ve yalnız olmak iki farklı durum ve iki farklı duygudur.

Yalnız olmak çoğu zaman bir insanın mutlu, mutlu ve kendisiyle mutlu olmanın mutlu olduğu bir zihinsel durumla ilişkilendirilir. Bir insanın kendini sakinleştirebileceği, toparlanabileceği ve genel olarak kendilerini çözebileceği durumdur. Yalnız olmak, gerçekten yalnız olabileceğiniz ve onu bir tehdit olarak görmeyeceğiniz zamandır, bunun yerine, son zamanlarda nasıl hissettiğinizi yakalamak ve duygularınızı değerlendirmek için bir fırsat olarak görün. Bir kişi genellikle yalnız olduğunda, genellikle sakinleşir, toplanır ve kendinden emindir. Yalnızlık zamanı, genellikle duygularını değerlendirmek, duyguları yeniden teyit etmek, herhangi bir sorunla başa çıkmak ve içsel bir konuşma yapmak için kullanılır. Yalnız zaman, bir insanın kendisini ve ne istediğini gerçekten tanıdığı zamandır. Yalnız olmak, kişiyi sakin bir zihin durumuna bırakmalıdır. Bu nedenle, bir kişi sinirlendiğinde, düşüncelerini toplamak ve duygularını çözmek için genellikle yalnız kalmaları gerektiği söylenir.

Ancak, bazı insanlar yalnız olmakla yalnız kalıyorlar. Yalnız olmak, bir insanın hayatındaki belli bir durumdan kaynaklanan, onları hoşnutsuzluktan veya kalbi kırılan bir durumdur. Boşanma, ayrılma, bir arkadaşla dövüşme, ihanet vb. Durumlar, yalnızlık duygularına yol açabilecek çaresiz hisseden birini terk edebilir. Yalnızlığın, bir kişinin kendinden emin olamadığı, gerçek duygularından korkmayan, çevrelerindeki duygularla başa çıkamadığı, kendileriyle konuşmak istemediği ve ihtiyaç duymadığı bir olumsuz durum olduğuna inanılmaktadır. oyalama. Birçok uzman yalnızlık duygularının, bir kişinin çocukluğundan ve aileleriyle olan etkileşimlerinden kaynaklandığını iddia eder. Ebeveynlerine yakın olmayan çocukların, ebeveynlerine yakın olan çocuklara kıyasla daha sık yalnız olma duyguları olduğu söylenir. Bir insan hayatında yalnızlık, bir kez diğeriyle yüzleşmelidir; Ancak işin püf noktası, sizi boğmasına izin vermemek. Kişinin kendisini daha mutsuz hissetmesini sağlamak için geçmesi ve oturmaması gereken bir duygudur.

Bir kişinin duygularını nasıl yorumladığı ve onlarla nasıl başa çıktığı tamamen kendi üzerindedir. Bir kişi yalnızlığı kullanabilir ve onu yalnız olma duygularına dönüştürebilir veya bir kişi gerçekten yalnız olduğu zaman yalnız kalmaya devam edebilir. Yalnız olmak ve yalnız olmak, duygularla ilgilenen kişinin yorumuna bağlıdır. Bir kişi yalnız olabilir ama yalnız olmayabilir, ancak bazen bir kişi fiziksel olarak da yalnız olmayabilir, ama yine de kendini yalnız hissedebilir.