Anahtar Fark: Hücre, elektrik enerjisi hücresindeki kendiliğinden redoks reaksiyonundan türeyen bir elektrokimyasal hücredir. Bir pil, temelde elektrokimyasal veya galvanik hücrelerin bir yığından veya yığından başka bir şey değildir.

Aküler toplum için önemli bir buluştur; fenerler, cep telefonları, saatler, alarm saatleri vb. dahil hemen hemen tüm uygulamalarda kullanılırlar. Pillerin olmadığı ve her şeyin sadece elektrikle çalıştığı bir dünya düşünün, etrafta olacak kabloların sayısı sinir bozucu ve tehlikeli olurdu. Piller, uzun süre şarjı tutacak maddeleri bulmaya çalışmakla ilgili görüşlerle sürekli gelişmektedir. Elektrikli otomobiller popüler hale geldiğinde, bataryalar da mobilite konusunda önemli bir rol oynuyor. Piller ve piller daha benzer, piller cihaza güç verirken, piller cihaza güç verir.

Hücre, galvanik hücrenin veya voltaik hücrenin genel adıdır. Aslında elektrik enerjisini hücre içindeki kendiliğinden redoks reaksiyonundan türeten bir elektrokimyasal hücredir. Bir elektrikli cihaza güç sağlamak için kimyasal enerjinin elektrik enerjisine dönüştürülmesinden hücreler sorumludur. Bu hücreler genellikle bir tuz köprüsüyle bağlanan veya gözenekli bir zarla ayrılan ayrı ayrı yarım hücreler olan iki farklı maddeden oluşur. Elektrokimyasal hücre, Luigi Galvani tarafından 1780'de, iki farklı malzemeyi (bakır ve çinko) bağladığında ve her iki kurbağanın bacağındaki bir sinirin farklı kısımlarına bağlanarak, kurbağanın ölümünden sonra bile bacağın kasılmasına neden oldu. Bunu 'hayvan elektriği' olarak adlandırdı. Ancak, bu icat edilen ilk hücre değildi. Bilinen en eski pil, sitrik asit veya üzüm suyuyla dolu kavanozların bir voltaj üretmek için kullanıldığı antik Parthia'ya tarihlendi. Bağdat bataryası ve Alman Irak Ulusal Müzesi direktörü Wilhelm König, 1940 yılında çalışmalarının galvanik bir hücreye benzer olduğunu iddia etti.

Bir elektrokimyasal hücre iki yarı hücreden oluşur. Her yarım hücre bir elektrot ve bir elektrolitten oluşur. İki yarım hücre aynı elektrolit kullanabilir. Reaksiyon sırasında, bir yarı hücreden türler elektronlarını (oksidasyon) elektrotlarını kaybederken, diğer yarı hücrelerde ise elektronlar (indirgeme) kazanır. Tuz köprüsü veya gözenekli disk, solüsyonları karıştırmadan iki yarı arasında iyonik temasa izin vermek için kullanılır. Elektronlar bir taraftan diğerine aktarıldığı için, yüklerdeki fark belirlenir. Tuz köprüsü iyonların oksidasyon ve indirgenme arasında bir denge kurmasını sağlar. İki elektrot anot ve katot olarak bilinir ve her ikisi de yüksek dirençli bir voltmetreye bağlanır. Voltmetre, elektrotların voltaj korumasına yardımcı olur. Yüklemeler arasındaki fark daha sonra taşınabilir cihazlarda kullanılacak elektrik enerjisine dönüştürülür.

Bir pil, temelde elektrokimyasal veya galvanik hücrelerin bir yığından veya yığından başka bir şey değildir. İtalyan fizikçi Alessandro Volta, 1800'deki ilk pilin bir dizi hücreye kazınmasıyla icat edilmesiyle tanınır. 'Voltaik hücre' veya 'voltaik yığın' terimi Volta'nın onuruna verilir. Ancak, 'pil' terimini icat edecek kişi değildi. Benjamin Franklin'den dolayı hücre yığını 'pil' olarak bilinir. 'Pil' terimini kullanıma sokan ilk kişi oydu. Franklin birden fazla Leyden kavanozunu (kapasitörler olarak kullanılmış) pil olarak tanımladı, bu da bir top piline benzetmeyi işaret ediyordu. Topların bataryası genellikle, ateş etmeyi kolaylaştırmak için düzenli aralıklarla yerleştirilmiş bir top dizisini tanımlamak için kullanılan bir terimdir.

Hücreler genellikle plastik veya metal bir mahfaza içine yerleştirilmiş, iki nokta negatif (-) ve pozitif (+) taraflıdır. Piller genellikle iki geniş kategoride sınıflandırılır: Birincil piller ve ikincil piller. Birincil piller şarj edilemez ve bitince de atılmaları gerekir. İkincil piller şarj edilebilir pillerdir ve bir kez tükendiklerinde, elektrik ve şarj cihazı kullanılarak geri yüklenebilirler. Birincil piller genellikle radyolar, kameralar, uzaktan kumandalar, saatler vb. İçin kullanılır; ikincil piller cep telefonlarında, dijital kameralarda, dizüstü bilgisayarlarda vs. kullanılırken kullanılır. İkincil piller, elektrolit kaybı, dahili korozyon ve aktif maddelerin dağılması nedeniyle süresiz olarak şarj edilemez ve bir dizi şarjdan sonra değiştirilmelidir.

Islak hücre, kuru hücre, erimiş tuz ve rezerv içeren farklı tipte pil hücresi tipleri de vardır. Islak hücreli akünün bir sıvı elektroliti varken, kuru hücrenin bir macun olarak hareketsiz hale getirilmiş bir elektroliti vardır, bu elektronların akışını sağlayacak kadar sıvıdır. Erimiş tuz bataryaları, elektrolit olarak erimiş tuz kullanır. Bunlar genellikle elektrikli taşıtlarda kullanılır; ancak, bu tip bir pil çok fazla ısı ürettiğinden, uygun şekilde yalıtılmalıdır. Yedek bir pil, genellikle monte edilmemiş bir biçimde depolanan ve yalnızca iç parçalar monte edildiğinde aktive olan bir pildir. Bu piller uzun süre saklanabilir ve genellikle acil durum kitlerinin bir parçasıdır. Bu piller sadece birkaç dakika güç sağlar.

Piller ayrıca alkali, lityum-iyon, cıva, çinko-karbon, nikel-çinko pil, kurşun-asit batarya, yakıt hücresi, vb. Gibi farklı malzemeler için de yapılabilir. Alkalin bir batarya için normal voltaj 1.5 V'tur. ve voltaj daha fazla pil eklenerek arttırılabilir. Farklı boyutlarda piller (4, 5 Volt, D, C, AA, AAA, AAAA, A23, 9 Volt, CR2032, LR44 vb.) İçerir. Pilin uygulamasına bağlı olarak, hücreler daha yüksek bir voltaj sağlamak üzere birleştirilir, örneğin 9 voltluk bir pil 1.5 V şarjlı 6 alkalin hücreye sahip olacak. Ağır hizmet tipi flaş ışıklarında 9 Voltluk bir pil kullanılır. Piyasada en yaygın kullanılan pil tipi AA pil veya AAA pildir.