Anahtar Fark: Tutku, yoğun duyguların bir duygusudur. Bu güçlü duygular bir insanla ya da bir şeyle ilgili olabilir, ancak şehvet, öncelikle kendini memnun etmeye odaklanan tutkulu bir arzu ya da özlem olarak tanımlanabilir.

Hem tutku hem de şehvet güçlü duygularla başa çıkıyor. Tutku, 'acı çekmek' anlamına gelen 'fiil' Latince fiilinden türemiştir. Tutku, coşku ile yakından ilgilidir. Birisi bir şey hakkında tutkulu ise, o zaman kesinlikle bu konuda hevesli olacaktır. Olumlu bir çekim veya aşk olabilir. Tutku sizi daha canlı hale getirir ve tutku ile yaşama arzusunu yerine getirmek için çok çalışmak için nedenler sunar. “İşim konusunda tutkuluyum” gibi bir ifade, kişinin işinden zevk aldığını ve işle ilgili her zaman hevesli olduğunu ifade eder Tutku her zaman bir insanın en derin duygularını heyecanlandırır ve canlanır.

Tutku bir sevgili, bir araba, bir iş, herhangi bir şey olabilir. Genellikle olumlu duygular bağlamında kullanılır. Tutku, enerjinizi sizi heyecanlandıran şeylere odaklamak anlamına gelir. Aşk ve tutku el ele gider. Tutku ilgi geliştirir ve eğer bu ilgi düzgün bir şekilde kanalize edilirse, o zaman mükemmel sonuçlara yol açabilir. Tutkuyla iş yapan bir kişi tutkuyla ilgili görevleri yapmaktan hoşlanır. Tutku, özellikle tutkulu olduğunuz şeyler hakkında herhangi bir sorunla karşılaştığınız zaman sizi huzursuz eder. Böyle bir durumda, kişinin olumsuz hissetmek yerine dikkatli olması ve çözümü bulması gerekir.

Şehvet bir tür özlem ya da büyük bir arzu. Şehvet tanımının bu konuda olumsuz bir şey göstermediğini belirtmek önemlidir, ancak şehvet zihinlere süründükçe, olumsuz bir duyguya dönüşmeye meyillidir ve dolayısıyla toplumda genel olarak algılandığı şekildedir. Özlem ya da arzu, mantıklı ya da makul olabilir ya da olmayabilir. Genellikle cinsel nitelikte güçlü bir arzu ile ilişkilidir. Şehvet kendini memnun etmeye odaklanır. Şehvet, sonuçlara veya sonuçlara bakmaksızın belirli eylemlerin nedeni olabilir. Şehvet genellikle bencillikten güçlendiği için olumsuz bir duygu ile ilişkilendirilir. Şehvet, kişisel zevk veren şeyler için can atıyor ve bundan çok fazla etkilenebilecek diğer şeyleri pek dikkate almıyor.

Tutku olumlu bir duygu olarak kabul edilir. Sevgiyi, coşkuyu, heyecanı ve gayreti gösterirken, şehvetin öncelikle açgözlülük tarafından yönlendirilmesi gerekiyordu. Şehvet tamamen sahiplenme ile ilgilidir. Özlem o kadar yoğundur ki, kişi sonuçları düşünmeyi unutur ve sadece ilgi alanını ele geçirmek veya elde etmek için motive olur. Tutku aynı zamanda ilgi konusu için can atıyor ancak sonuçları göz önünde bulunduruyor ve esas olarak açgözlülük tarafından yönlendirilmiyor. Tutku öncelikle kendine mutluluk tarafından yönlendirilir. Şimdi, hem tutkunun hem de şehvetin kendine mutluluk vermeyi amaçladığı söylenebilir. Evet, doğru ama şehvet günahlara ulaşabiliyor, mutluluk elde etmek için ise tutku bu aşamada temkinli hale geliyor. Bir insan yaşamı boyunca tutkuyla yaşar ve bu sahiplenme anına ulaştıktan sonra bile, kişi hala aynı şeyle aynı derecede ilgilenir, oysa şehvet içinde, arzunun gerçekleşmesinden sonra tamamen kaybolabilir. İkisi arasındaki bir diğer önemli fark, tutkunun diğer olumlu duygulara bağlanmasıdır, oysa şehvet kendisini diğer duygulardan ayırır ve böylece gün geçtikçe güçlenir. Lust, arzu tamamlandıktan sonra anları nadiren hatırlar, oysa tutku onunla ilgili her anın hatırasını korur.