Temel Fark: Bir prosedürel programlama dili, her prosedür için bir dizi prosedür çağrısı ve bir kod grubundan oluşur. Yapısal bir programlama dili, bir programın verilerini işlevselliğinden ayırmaya vurgu yapar. Öte yandan, nesneye yönelik diller, nesneler olarak bilinen varlıklara dayanmaktadır.

Bir programlama dili, bilgisayarlar için tasarlanmış talimatlardan oluşan bir dildir. İşlemciler, yalnızca ikili veri olarak da bilinen iki 0 ve 1 dizisine ulaştığından, makine kodunu anlarlar. Makine kodunu anlamak zordur ve bu nedenle makine kodundan daha anlaşılır olan ve ayrıca daha fazla taşınabilirlik sağlayan çeşitli programlama dilleri kullanılmaktadır.

Programlama dillerinin sınıflandırılmasının temel alınabileceği çeşitli standartlar vardır. Bununla birlikte, programlama paradigmasına dayanarak, bunlar geniş bir şekilde üç kategoride sınıflandırılabilir: Prosedürel Programlama Dilleri, Yapısal Programlama Dilleri ve Nesne Yönelimli Diller.

Prosedürel Programlama Dilleri: Bu diller programları, programın ifadeyi ifade ederek, paylaşılan bir hafızayı okuyarak ve değiştirerek açıklamasını sağlayacak şekilde kodlar. Bu programlama stili, rasgele erişim belleğine (RAM) bağlı olan sıralı işlemcilerle yakından ilişkili olabilir. Prosedürel programlamanın tüm özelliklerini ve diğer bazı ilave özellikleri içerir.

Böylece, bir dizi komutu sırayla yerine getiren bir programlama dili olarak ifade edebiliriz. Bu diller, prosedür çağrıları tarafından tanımlanan konsepte dayanmaktadır. Bu ifadelerin prosedürler halinde düzenlendiği anlamına gelir. Bu prosedürler ayrıca alt rutinler veya fonksiyonlar olarak da bilinir. Prosedür oluşturma işlemlerinin en önemli avantajı, prosedürlerin kompakt olmaları ve aynı zamanda kapsama bağlı olmalarıdır. Adım adım yazılmıştır, böylece daha küçük programları takip etmek çok kolaydır.

Örnekler Pascal. Fortran, COBOL

Yapısal Programlama dilleri: Bunlar, bir sistemin daha da kompozisyonel alt sisteme bölündüğü yukarıdan aşağıya metodolojisine dayanmaktadır. Yapısal programlama kavramı, 1966 yılında Corrado Böhm ve Giuseppe Jacopini tarafından resmileştirildi. Teorik bilgisayar programı tasarımını döngüler, diziler ve kararlar yardımıyla gösterdiler.

Yapısal programlama sadece yukarıdan aşağıya yaklaşımla sınırlı değildir. Bu kullanarak yöntemleri kullanır: -

1. Problem çözme için yukarıdan aşağıya analiz: Sorunu alt bölümlere ayırmaya odaklanır ve bu nedenle problem çözmeyi kolaylaştırır.

2. Program yapısı ve organizasyonu için modülerleştirme: Modülleri, alt rutinleri ve alt programları ayrı ve daha küçük bölümlerine ayırarak büyük talimatlar düzenler.

3. Münferit modüller için yapısal kod: Kontrol yapıları, talimat setinin gerçekleştirileceği tam sırayı belirlemek için kullanılır. Bu nedenle, yapılandırılmış bir kod, belirli bir yürütme sırasını temsil etmediğinden GOTO ifadesini içermez.

Örnek ALGOL, Pascal, Pl / I, C, Ada

Nesneye Yönelik Diller: Nesneye yönelik program dilleri, 'eylemler' yerine 'nesnelere' dayanmaktadır. Bu dil, mantıktan çok, verileri tercih eder. Bir nesne, bir veri parçasının üzerinde gerçekleştirilebilecek işlemlerle eşleştirilmesi olarak tanımlanabilir. En yeni ve güçlü türlerden biridir. Nesneler bilgi saklama yeteneğine sahiptir ve diğer nesnelerle de etkileşime girebilirler.

Bir nesne programlama dili tarafından tanımlanan üç ana kavram şunlardır: -

• Veri kapsülleme veya veri soyutlama
• Kalıtım veya türetme
• Dinamik veya çalışma zamanı ciltleme

Örnekler C ++, C #, BETA, Chapel

Bu dillerin avantajları aşağıda listelenmiştir: