Temel fark: Temel ve Bungee jumping, ilgili bir rakımdan atlama yapılan ekstrem sporlardır. Bir temel sıçrama paraşütle sabit bir pozisyonda gerçekleştirilir; oysa, bungee jump, sabit veya hareketli bir cisimden paraşüt kullanılmadan gerçekleştirilir.

1978'de, yapımcı Carl Boenish, ram-hava paraşütleri ve serbest düşüş izleme tekniğini içeren ilk BASE atlamalarını filme aldı ve modern Base Jumping biçimini sundu. Taban zeminde "BASE" terimini kullanan ilk kişi oydu. Terim, bir bireyin atlayabileceği dört sabit nesne kategorisini ifade eder; bu, B uildings, A ntennas, S tavalar (Bridges) ve E arth'dan oluşur.

Base Jumping farklı bir tür hava sporudur. Ayrıca BASE atlama olarak yazılmıştır. Atlama teli sabit nesnelerden atlar ve düşmelerini engellemek için paraşüt kullanır. Temel olarak, kule veya büyük uçurumlar gibi sabit bir cisimden yapılan paraşütle atlamadır. Ayrıca Jumpers'ın 15.000 feet yükseklikte hareketli bir uçaktan atladığı ve 100 milin üzerinde serbest düşüş yaptığı da tespit edildi. Yeni bir ödül ve risk seviyesine katkıda bulunmuştur. Normalde, atlama telleri bir uçurumdan veya alt rakımlarda bulunan insan yapımı nesnelerden atlar. Bu, paraşütü dağıtmalarını ve herhangi bir arıza veya problemden kaçınmalarını kolaylaştırır. Oluk açılmazsa, 500 fit (152 m) 'den zıplama zemine yaklaşık 5, 6 saniyedir. Bazı yerlerde taban zemini yapmak yasaktır. Yaygın taban sıçramaları, 2, 000 feet'den (610 m) az, ancak genellikle 200 feet'ten (61 m) daha düşük irtifalarda meydana gelir. Jumper'ın, tipik olarak bir uçak yardımı ile daha yüksek irtifalardan alınan atlamaları içeren 'güvenlik marjlarına' dikkat etmesi gerekiyordu. Bu sistemdeki paraşüt, düşük hava hızlarında hızlıca açılmalıdır. Burada daha kısa atlamalar daha kısa sürede başarılmalıdır.

Temel zıplamadaki kötü sıçramalar zıplama üzerinde kontrol kaybına neden olur. En ciddi komplikasyonlardan biri, oluk geriye doğru açıldığında ortaya çıkar, buna taban zeminde açılan bir 'kapalı başlık' denir ve bu spora katılan insanlar arasında ciddi yaralanma ve ölümlerin önde gelen bir nedenidir.

1979'da ilk modern bungee jump, Oxford Üniversitesi Tehlikeli Spor Kulübü üyeleri tarafından Bristol'deki 250 metrelik (76 m) Clifton Suspension Bridge'den tanıtıldı. Bungee Jumping ayrıca “Bungy” atlama olarak yazılmıştır. Kalın bir lastik bantla bağlandığında yüksek yapıların dışına sıçrayan bir spordur.

Bungee jumping heyecan ve heyecan dolu aşırı bir spordur. Bireyler ya da insanlar köprü gibi yüksek yerlerden atlarlar. Toprağa çarpmalarını önlemek için etraflarına bağlanmış bir ip var. Yüksek yapı binalar, vinçler gibi sabit cisimler ve sıcak hava balonu veya helikopter gibi hareketli cisimler, zeminin üzerinde durma kabiliyetine sahip. Buradaki heyecan, serbest düşüş ve toparlanmadan geliyor. Bungee jumping'de ekipman ve uygun kullanımları çok önemlidir. Profesyonel kalitede bungee kordonları, kablo demetleri, karabinalar ve zincirler gibi ekipmanlar doğada uzmanlaşmıştır ve bu nedenle tanınmış ve güvenilir bir yerden alınmaları gerekiyor. Bungee jumping'de kinetik enerji kavramı yer alır. Kişi zıplarken kablo gerilir ve bu köprü geriye çekilir. Geri tepme sırasında tekrar kordon, tüm kinetik enerji tükenene kadar yukarı ve aşağı salınmaya devam eder.

Bungee jumping'de, ortaya çıkan yaralanmalar şu şekilde sınıflandırılabilir: sekonder atlamadan sonra meydana gelen yaralanma, ekipman talihsiz trajik kaza ve güvenlik önlemlerinin dikkatsizliği nedeniyle meydana gelen yaralanmalar. İlk durumda, yaralanma demeti hatası, kordon elastikiyetinin yanlış hesaplanması ve atlama anında kablonun yanlış bağlanması nedeniyle oluşur. Güvenlik önlemlerine rağmen ortaya çıkan yaralanmalar, genellikle bungee recoil sırasında üst vücut intravasküler basıncındaki ani yükselişe bağlıdır. Görme hasarı, Bungee Jumping'de en sık bildirilen komplikasyondur. En tehlikeli spor türlerinden biridir.

Base Jumping ve Bungee Jumping arasındaki karşılaştırma: