Temel Fark: Spor, “sportif bir yarışmada adil ve cömert davranış veya başkalarının muamele edilmesi” anlamına gelir. Sporculuk, spor veya aktivitenin spor veya aktivite uğruna gerçekleştiğini gösterir. Oyuncilik, kazanmanın önemli olan tek şey olduğu ve oyunun herhangi bir maliyetle kazanılması gerektiğine, bu maliyetin bazı etik dışı uygulamaları içermesine rağmen kazanılması gerektiği inancına dayanır.

Spor ve oyuncilik terimleri, bir kişinin sporda yer aldığı şekli ve davranışını tanımlar. Spor, doğası gereği rekabetçidir, ancak bir kişinin zorlu ve rekabetçi bir durumda nasıl tepki verdiğini onlara çokça söyleyebilir. Kazandıkları bir duruma nasıl tepki verdikleri gibi şeyler? Ya da kaybettiklerinde; kaybedenler mi? Bu şeyler genel olarak bir insan hakkında çok şey öğrenebilir, örneğin iyi huylu ya da kötü ruhlu oldukları gibi.

Spor, “sportif bir yarışmada adil ve cömert davranış veya başkalarının muamele edilmesi” anlamına gelir. Sporculuk, spor veya aktivitenin spor veya aktivite uğruna gerçekleştiğini gösterir. Amaç sadece oyunu kazanmak için değil, aynı zamanda yapmaktan zevk almak olduğunu gösteriyor. Spor eğlence ve zevk için oynanır, sadece kazanma amacı ile değil. Spor kazanan veya kaybedene sahip olmak için tasarlanmıştır, ancak bu bütünlüğünü kaybetmesi gerektiği anlamına gelmez.

Spor, adalet, öz kontrol, cesaret ve sebat gibi erdemleri gösterir. Sporculukta vurgu, rakibe saygılı ve adaletli davranmak ve kuralları takip ederek oyunu ahlaki olarak oynaması ve en iyi insanın bırakmasına izin vermektir. Bunların hepsini yapan bir oyuncu 'iyi bir spor', oysa yapmayan bir kişi 'kötü bir spor' olarak kabul edilir.