Anahtar Fark: Elektronegatiflik, bir atomun kovalent bir bağda elektronları çekme eğilimine karar veren kimyasal bir özelliktir. Doğrudan ölçülemeyen bir özelliktir. Bir atomun elektron afinitesi, bir elektron negatif bir iyon haline getirmek için nötr bir atom veya molekül eklendiğinde atomun harcadığı enerji miktarıdır. Katı hal fiziğinde elektron afinitesi, bir elektronu en düşük iletim bandının tabanından yakındaki vakumda sabit bir duruma taşımak için gereken enerji olarak da bilinir.

Elektronegativite ve Elektron İlişkisi, insanların atomlarla ve bağlarla uğraşırken karşılaştıkları iki farklı terimdir. Temel bilim bize atomların elektronları ödünç alarak, elektronları vererek veya elektronları paylaşarak bağlar yaptığını öğretti. Bu elektronlar, su gibi temel gereksinimler de dahil olmak üzere günlük hayatta bildiğimiz ve kullandığımız birçok farklı şeyi oluşturmaktan sorumludur. Bağlar hakkında konuştuğumuzda, elektronegatiflik ve elektron ilgisi büyük bir rol oynamaktadır. Bu iki terim benzerliklerinden dolayı genellikle karışıktır, ancak gerçekte iki farklı şeye atıfta bulunurlar ve birçok farklılıkları vardır.

Elektronegativite, bir atomun kovalent bir bağda elektronları çekme eğilimine karar veren kimyasal bir özelliktir. Doğrudan ölçülemeyen ve atomun atom numarası ve değerlik elektronlarının yüklü çekirdekten uzak durduğu noktadan etkilenmeyen bir özelliktir. Bu nedenle, bir bileşiğin veya bir elementin elektronegatifliği ne kadar yüksek olursa, elektronları o kadar fazla çeker. Elektronegatiflik kavramı, Lin32 Pauling tarafından 1932 yılında değerlik bağları teorisine ek olarak önerilmiştir. Elektronegatiflik doğrudan ölçülemediğinden, atomun nükleer yükü ve atom kabukları içinde bulunan diğer elektronların sayısı / konumu gibi atomik ve moleküler özellikleri kullanılarak hesaplanır.

Bir atomun elektron afinitesi, bir elektron negatif bir iyon haline getirmek için nötr bir atom veya molekül eklendiğinde atomun harcadığı enerji miktarıdır. Katı hal fiziğinde elektron afinitesi, bir elektronu en düşük iletim bandının tabanından yakındaki vakumda sabit bir duruma taşımak için gereken enerji olarak da bilinir. Bir atom veya moleküle bir elektron eklendiğinde, serbest bıraktığı enerji ne kadar kolay olursa, bir atom o kadar iyon haline gelir. Elektron ilgisi, bir elektron eklendikten sonra serbest bırakılan enerji gibi bilimsel önlemler kullanılarak kolayca ölçülebilen bir özelliktir.

Birbirlerine benzer olmalarına ve bir atomun elektronları çekme eğilimini ölçmelerine rağmen; birkaç fark taşırlar. En büyük fark, elektronegatiflik kavramının ölçülebilir olmaması ve öncelikle kovalent bağları ve bağ polaritesini açıklamak için kullanılmasıdır. Bununla birlikte, elektron ilgisi ölçülebilir ve bir elektron eklendiğinde salınan enerji miktarı ölçülerek kolayca ölçülebilir. Elektronegativite ayrıca, bağlanma elektron çiftinin konumunun anlaşılmasına da yardımcı olur. Elektronegativite, bireysel atomlarla, elektron ilgisi ise bir moleküldeki atomlarla ilgilidir. Elektronegativite aynı zamanda bir özelliktir, elektron afinitesi ise bir ölçümdür. Elektronegativite değerleri, bağlandığı moleküle bağlı olarak değişebilirken, elektron ilgisi değişmez.