Önemli Fark: Tek çekirdekli bir işlemcinin yalnızca bir çekirdeği vardır; bu, bir seferde yalnızca bir işlemi başlatabileceği anlamına gelir. Çift çekirdekli işlemci, iki tam yürütme çekirdeğine sahip merkezi bir işlem biriminin (CPU) türüdür. Çift çekirdekli Intel Pentium Dual Core ile eşanlamlı oldu.

Bilgisayarlar, tanıtıldıkları andan itibaren hızlı bir şekilde gelişti. Matematiksel uygulamaları çözebilmek için başlangıçta bilgisayarlar piyasaya sürüldü. Bu bilgisayarlar veri işlemek için yavaştı ve bir seferde yalnızca bir işlemi çalıştırabilirdi; bu, başka bir işlemin veya işlemin, başka bir işlemin başlamasından önce bir işlemin bitmesini beklemesi gerektiği anlamına geliyordu. Bunlar, tek çekirdekli işlemciler olarak biliniyordu. Daha hızlı teknolojiye olan talep, bilgisayardan neye ihtiyaç duyulduğuna bağlı olarak çift çekirdekli, dört çekirdekli ve diğer birçok çekirdeğe sahip bilgisayarlar yarattı.

Tek bir çekirdek, bir bilgisayar sistemine yerleştirilen işlemci sayısını ifade eder. Tek bir çekirdekte, yalnızca bir tam yürütme çekirdeğine sahip olan merkezi bir işlem birimi (CPU) bulunur; bu, bir seferde yalnızca bir işlemi çalıştırabilir; bu, ilk işlemin bir başkasına başlamadan önce bitmesini gerektirir. CPU, bir bilgisayar programının talimatlarını yerine getirmekten sorumlu olan donanımdır.

Tek çekirdekli işlemciler bazen ilk uygulama bitmeden ikinci bir uygulamaya başlayabilir, ancak uygulamanın ne olduğuna ve çalışması için ne kadar bellek gerektirdiğine bağlıdır. Tek çekirdekli işlemciler genellikle CPU'nun bir işlemin diğerine başlamadan önce bitmesini beklemesi gerektiği için çok çekirdekli işlemcilerle karşılaştırıldığında yavaştır; dolayısıyla çalıştırmak için yedek uygulamaların sonuçlanmasına neden olur.

Çift çekirdekli işlemci, iki tam yürütme çekirdeğine sahip merkezi bir işlem biriminin (CPU) türüdür. Bu nedenle, iki işlemcinin, önbelleklerinin ve önbellek denetleyicilerinin tek bir yonga üzerinde birleşik gücü vardır. Bu, çift çekirdekli işlemcileri çoklu görevler için uygun kılar.

Çift çekirdekli işlemciler, ön veri yolu ile bağımsız bir arayüze sahip iki çekirdeğe sahiptir. Her çekirdeğin kendi önbelleği vardır. Bu, işletim sisteminin yoğun görevleri paralel olarak ele almak için yeterli kaynaklara sahip olmasını sağlar.